Het gemis

Vandaag, zes dagen na de begrafenis van Maryse. Wat een gemis.

We kwamen na de begrafenis thuis, het voelde leeg. Alle slingers van kaarten deden pijn. We hebben de slingers de volgende dag eraf gehaald, in een doos gestopt en in de kamer van Maryse gezet.
Wat doet het pijn in mijn hart, een gevoel dat ik niet kan omschrijven, maar het doet pijn, onnoemelijk veel pijn.

Veel praten, naar het graf en daar even op het bankje zitten om gewoon voor mij uit te kijken en nadenken ... hoe nu verder. Ik weet eigenlijk niet hoe ik verder moet, zonder kind, dat mijn alles is, samen onafscheidelijk.

Toch... omdat Maryse dagelijks zei: "mam, je weet hoeveel ik van je hou hè" en "je zit voor altijd in mijn hart, je weet het hè". Ook tegen Hans en oma zei ze dat heel vaak.
"Ja Maryse, jij weet dat ook hè, dat je in mijn hart zit en dat we zoveel van je houden.".

Het lijkt net of Maryse ons toch een beetje "op weg" heeft geholpen. Die lieve woorden van Maryse doen zo goed. Hiermee kunnen we proberen om verder te gaan, hoe moeilijk ook.

Het laatste bezoek aan het Sophia vroeg ze nog aan de oncoloog, nadat hij vertelde dat ze op het "randje" zat van slecht naar heel slecht: "als ik dood ga, hoe gaat dat dan?".
Dat was erg emotioneel, waarna wij elkaar aankeken en knuffelden. Dat was voor ons genoeg. We hadden daar niets aan toe te voegen. Soms zegt gevoel veel meer dan woorden. Dat gevoel klopte ook, wij hoefden elkaar maar aan te kijken, of alleen maar te vragen: "Maryse het gaat niet goed hè?". Een blik was voldoende.

En dan, dan komt het woord 'nooit'.

Nooit meer aan haar ruiken
Nooit meer knuffelen
Nooit meer een kus
Nooit meer samen naar de winkels
Nooit meer samen op vakantie
Nooit meer met haar praten
Nooit meer...........Maryse

Gisteren is de huisarts thuis geweest en hebben we een fijn gesprek met haar gehad. Je wordt ontzettend geleefd in die weken en dan gaat er veel aan je voorbij. We hebben veel met elkaar besproken. Ook dan beseffen we weer hoe ziek Maryse was en dat ze de strijd niet kon winnen. Ze heeft de kans en de tijd niet eens gekregen.

Lieve groet,

Suzanne

3 oktober 2014

3 oktober 2014

De hele straat vlag halfstok